Erling Haaland en Noorwegen verliezen van Spanje: Zal de superster van Man City ooit een groot internationaal toernooi spelen?

De kansen van Erling Haaland om voor Noorwegen uit te komen op UEFA Euro 2024 hebben mogelijk een genadeklap gekregen door het 1-0 verlies van zondag in Oslo tegen Spanje. De nipte overwinning van La Roja in Ullevaal, dankzij een doelpunt van Gavi vroeg in de tweede helft, zorgde ervoor dat de Spanjaarden met Schotland uit kwalificatiegroep A zullen komen.

De Manchester City-man en internationaal teamgenoot Martin Odegaard waren niet bij machte om iets te redden voor de mannen van Stale Solbakken in de belangrijke ontmoeting waardoor Lovene vijf punten achterblijft. Aangezien ze één wedstrijd meer hebben gespeeld dan Spanje en Schotland, is de enige hoop van Noorwegen om Duitsland te bereiken nu een mogelijke play-off route die sterk afhankelijk is van de UEFA Nations League rankings.

UEFA Champions League winnaar Haaland en Arsenal en Drillos aanvoerder Odegaard hebben nog nooit deelgenomen aan een internationaal toernooi. De laatste keer dat Noorwegen deelnam aan een internationale wedstrijd was Euro 2000, die 19 dagen voor de geboorte van de 23-jarige City-ster eindigde.

Haaland’s vader Alf-Inge maakte geen deel uit van de Noorse selectie voor die editie die mede werd georganiseerd door België en Nederland, terwijl Odegaard nog geen twee jaar oud was toen zijn land derde werd in Groep C achter Spanje en FR Joegoslavië, ondanks het feit dat het de Spanjaarden met 1-0 versloeg. Het scenario zou er nu voor kunnen zorgen dat beide Premier League-sterren gedwongen zijn om te wachten tot ten minste de FIFA Wereldbeker van 2026.

Nu het duopolie van Lionel Messi en Cristiano Ronaldo op erkenning als de beste spelers in het wereldvoetbal snel vervaagt, wordt Haaland door velen gezien als een van de meest waarschijnlijke van een nieuwe generatie talenten om de legendarische Argentijnse en Portugese sterren te vervangen. Kylian Mbappe van Paris Saint-Germain en Frankrijk is een voor de hand liggende rivaal voor mogelijk toekomstig individueel succes.

Net als Haaland moet de Franse superster zijn eerste Ballon d’Or nog winnen, maar hij heeft wel een Wereldbeker op zijn naam staan, blonk uit in een andere finale en zal volgende zomer aanvoerder zijn van Les Bleus in Duitsland nadat ze zich vorige week in Nederland hebben gekwalificeerd. Haaland heeft de Champions League-titel waar Mbappe naar hunkert, maar heeft nog niet eens meegedaan aan een groot internationaal toernooi.

Kan Haaland wel als de beste worden beschouwd als hij niet meedoet op het hoogste internationale voetbalniveau? Grote successen op clubniveau helpen natuurlijk om dat te compenseren, maar als Mbappe het ondenkbare zou doen en de UCL in Parijs zou winnen of naar Real Madrid zou gaan waar zijn kansen op toekomstig succes zouden worden versterkt, dan zou dat overtreffen wat de Noor tot nu toe heeft gedaan.

Mocht Noorwegen het niet redden tot Euro 2024 via de play-offs, dan wordt Haalands aanpak voor de periode na 2024 in de aanloop naar het WK 2026 in Noord-Amerika erg interessant. We hebben voormalig Zweden-talisman Zlatan Ibrahimovic twee verschillende mogelijkheden zien vertonen: pensioen van het nationale team, maar ook technische heruitvinding die hem uiteindelijk een completere speler maakte.

Gezien de mislukkingen van Blagult in 2010 en 2014 en de mislukte comeback van Ibrahimovic in 2018, was de Zweed beperkt tot de WK’s van het begin van zijn carrière in 2002 en 2006, maar hij genoot tenminste van de EK’s van 2004, 2008, 2012 en 2016, hoewel blessures zijn hoop op 2020 de grond in boorden, omdat de leeftijd begon door te dringen. Het voorbeeld van Zlatan zou Haaland ertoe kunnen aanzetten een positieverandering te overwegen om zich meer collectief in te zetten.

Ex-Bulgarije international Dimitar Berbatov maakte in 2004 minstens één Euro mee, wat absurd lijkt voor zo’n getalenteerde speler die speelde voor Manchester United, Tottenham Hotspur, Bayer Leverkusen, Monaco en Fulham. Sommige moderne Italiaanse voorbeelden zijn ook van toepassing, zoals Marco Verratti, maar hij heeft tenminste een WK meegemaakt en Euro 2020 gewonnen.

Gezien hun jonge leeftijd is nog niet alles verloren voor Haaland en Odegaard, maar de afwezigheid van Noorwegen op de grote internationale toernooien zou wel eens dichter bij de 30 jaar kunnen komen tegen de tijd dat ze het eindelijk gaan maken in de komende jaren. Hoe het tweetal en vooral de City-ster ervoor kiezen om die uitdaging aan te gaan, belooft een fascinerend onderzoek te worden van een van de opkomende individuen in het moderne voetbal.