De nieuwste aanvallende ster van Manchester City, Jeremy Doku, maakt zijn eerste doelpunt in comeback overwinning op West Ham

LONDEN — De rijkdom van Manchester City is zo groot dat ze zich bijna elke nieuwe ondertekening hadden kunnen veroorloven. En toch is de relatieve schaarste aan aanvallende opties voor Pep Guardiola zo groot — in ieder geval vergeleken met eerdere versies van dit team — dat het zaterdag nogal noodzakelijk voelde dat Jeremy Doku zich snel vestigde.

Dat deed hij ontegenzeggelijk, door de comeback van City naar een 3-1 overwinning te leiden, ondanks het feit dat hij in de 36e minuut het eerste doelpunt moest maken tegen James Ward-Prowse van West Ham. Het grootste compliment dat je een speler met slechts een paar dozijn starts in de beste vijf competities van Europa kunt geven, is dat hij er vanaf het begin uitziet als een City-speler. Het was beter dan dat. In pas zijn tweede optreden was Doku de uitblinkende aanvaller van City, dat zich terugvocht en vijf overwinningen uit vijf boekte om hun titelverdediging in de Premier League te beginnen.

Een briljant doelpunt enkele seconden na rust was de bekroning van de dag voor de spookaanvaller van City, maar hij was al lang voor zijn briljante eerste doelpunt de enige spits die West Ham niet kon uitschakelen, een doelgericht schot op de linkerschouder van Vladimir Coufal gevolgd door een elegant schot in de verre hoek van Alphonse Areola. Als zijn teamgenoten meer hadden gedaan met de aanvoer die hij ze in de eerste helft had gegeven, had de 21-jarige West Ham misschien niet eens uit de problemen hoeven te halen.

Het maakte niet uit hoeveel verdedigers West Ham stuurde om Coufal te helpen op hun rechterflank, Doku vond een manier om chaos te creëren. Toen er in de 15e minuut twee verdedigers op hem afkwamen, drukte hij de bal door de opening en vond Josko Gvardiol met genoeg ruimte en tijd in het strafschopgebied om zijn opties te beoordelen. Een lage voorzet vond Erling Haaland ongemarkeerd achterin, maar tot verbijstering van de 60.000 toeschouwers in het London Stadium slaagde ’s werelds meest gevreesde afmaker erin om de bal op zeven meter van het doel weg te werken.

Alsof dat nog niet verbijsterend genoeg was, herhaalde hij de truc later in de eerste helft toen Doku direct naar zijn nr. 9 ging. Vanuit een extreem krappe hoek deed Haaland er goed aan om de bal zelfs richting doel te leiden, Nayef Aguerd stond klaar om de bal in veiligheid te brengen. Gezien het feit dat West Ham op dat moment al aanspraak had gemaakt op de voorsprong – James Ward-Prowse rondde een listige counter onder leiding van Coufal af na een zeldzame losse actie van Doku – had je jezelf er tijdens de rust van kunnen overtuigen dat dit wel eens een van die dagen voor Pep Guardiola zou kunnen worden. Alle factoren waren aanwezig: geïnspireerde verdedigingen van Aguerd, Kurt Zouma en Alphonse Areola, losse afwerking van Haaland, kwetsbaarheid voor de robuuste counters van Michail Antonio en Jarrod Bowen.

Die zorgen verdwenen toen City de bal bij het eerste balbezit van de helft naar Doku fietste. Geïsoleerd tegen Coufal zette hij de nabranders aan, zijn verdediger trapte achteruit toen hij zijn lichaam opende en de bal in de verre hoek knikte, een doelpunt dat deed denken aan de verkwikkende directheid die Raheem Sterling of Leroy Sane ooit aan deze ploeg brachten.

Opnieuw toont City een oog voor smetteloos talent, geen wonder als je een frontoffice hebt weten op te bouwen dat bijna net zo gezegend is met supersterrentalent als het veld van Etihad. Als er nog meer bewijs nodig was van de uitmuntende scouting, dan kwam dat van de ster in het claret en blauw, Lucas Paqueta die functioneerde als een eenmansbezit en progressieplan voor de Hammers. Vanaf de linker binnenkant van het kanaal kon hij vrij naar de bal toe glijden, een reeks schijnbewegingen en flicks brachten hem door de druk heen naar de plekken waar hij openingen kon creëren. Als dat niet in zijn voordeel wordt beslecht, heeft hij zijn toekomstperspectief vandaag geen kwaad gedaan.

Vanaf het doelpunt van Doku was er een gevoel dat City, een beetje onwennig zelfs in een eerste helft waarin ze veel schoten incasseerden, weer in hun ritme zat. Een indrukwekkend West Ham-team had zijn momenten in de pauze en David Moyes zou na afloop kunnen toegeven dat hij een fout maakte door de fitheid van Michail Antonio te sparen door hem terug te trekken vlak nadat hij Lucas Paqueta had doorgelaten voor een van de vele kansen die de gastheren na een uur creëerden.

Zonder de uitbal van Antonio kwam West Ham steeds verder terug. In deze omstandigheden is het te veel gevraagd om de achterhoede onberispelijk te laten spelen en dat werd 14 minuten voor tijd afgestraft toen Aguerd de lobpas van Julian Alvarez verkeerd inschatte, waardoor Bernardo Silva achter de bal langs Areola kon glippen.

Haaland had dat doelpunt voor zich kunnen opeisen, maar aarzelde om het af te maken. Hij wist dat er meer kansen zouden komen en met nog vier minuten te gaan veegde hij de voorzet van Silva binnen om de score een glans te geven die City als collectief misschien niet verdiend had. Doku deed dat echter wel, hij was de drijvende kracht die City weer kracht gaf na een trage start. Het lijkt nu al alsof 55 miljoen pond goed besteed is.