Chelsea cruise naar EFL Cup finale als Ben Chilwell Blues inspireert naar overtuigende Middlesbrough overwinning

LONDEN — De staf, de spelers en de coaches zijn misschien veranderd, maar sommige dingen zijn onveranderlijk op Stamford Bridge. En zo is het zelfs in dit teleurstellendste seizoen, Chelsea hebben zich gepositioneerd om weer een echte kans te maken op de zilveren medaille.

Een EFL Cup en een plaats in de middenmoot van de competitie zijn misschien niet de dromen van Todd Boehly en Behdad Eghbali, maar het indoctrineren van deze ploeg in het bereiken en misschien zelfs winnen van finales is niet te versmaden, zeker niet voor zo’n ruwe groep vooruitzichten. Mauricio Pochettino kon zijn onverschilligheid ten opzichte van de nationale bekerwedstrijden nauwelijks verbergen toen hij Tottenhams opmars naar de top uitstippelde. Als hij er volgende maand eentje wint op Wembley, zou hij in de gunst komen van de Chelsea supporters.

Uiteindelijk zegevierde Chelsea met 6-1 over Middlesbrough naar Wembley. Dat doen ze zo vaak. Van de 18 seizoenen sinds het nationale stadion is herbouwd, is er in 15 seizoenen een bekerwedstrijd met de Blues gespeeld. Er waren een paar wankelingen in het begin, momenten waarop Pochettino verbijsterd leek over het rustige tempo van de passeerbewegingen die eindigden in een verdediger die de bal naar Middlesbrough keeper Tom Glover schoof. Uiteindelijk keerde de oude branie terug, het geloof dat ze gewoon superieur zijn aan hun tegenstanders, iets wat Chelsea kwijt lijkt te zijn geraakt in de turbulentie van de afgelopen jaren.

Misschien was het geen verrassing dat het de terugkerende aanvoerder Ben Chilwell, een van de slechts twee Champions League-winnaars van 2021 in de ploeg van dinsdag, leek de Blues dat mee te geven. Vanaf het begin had hij de houding van een echte aanvoerder. Levi Colwill dat hij de bal met tempo moest voortbewegen, veeleisend Mykhailo Mudryk zijn positionering goed te krijgen.

Hij kon maar zoveel vragen van zijn teamgenoten, want hij leverde met bakken uit de hemel. Met een echte fullback aan de linkerkant wordt Chelsea ontsloten op een manier die een omgebouwde Colwill niet kan. Binnen een paar minuten was Chilwell zo dramatisch aan het omdraaien dat hij net zo goed Armando Broja’s [Broja]die over de top op een bal dook, maar een spannend luchtduel verloor van Glover.

De aanvoerder van de Blues had een vrijbrief om te zwerven en vond de ruimtes tussen de linies van Middlesbrough. Hij veroverde de bal op de nummer 10 positie en met een omhaal van de buitenkant van zijn linkerschoen haalde hij drie verdedigers uit het spel, waardoor Raheem Sterling om door te stormen en het gelijk te maken. Broja had kunnen scoren, maar de wanhopige laatste aanraking van Jonny Howson.

Had de sparky Morgan Rogers Na een heldere korte hoekroutine had er een weg naar Wembley ingezeten voor Boro, dat al vroeg meer dan opgewassen leek tegen hun miljardentegenstanders. Hun vastberadenheid werd echter verpletterd door Chelsea’s andere fullback, wiens loopacties vanaf rechts een overbelasting creëerden die Lukas Engel simpelweg niet kon afweren. Eerst, Axel Disasi zette laag voor vanaf de zijlijn en Enzo Fernandez draaide binnen via een afbuiging van Broja. Daarna nam de veelzijdige Fransman, die zich met elke wedstrijd meer thuis leek te voelen op de flank, het heft in eigen handen.

Een explosieve uitbarsting van tempo zag Disasi een pass stelen op het middenveld. Vanaf dat moment ging hij door, zijn momentum was onverbiddelijk. Het zou gewoonweg wreed zijn van Sterling om dat te laten liggen. In plaats daarvan kreeg Disasi een pass precies op zijn pad om de derde treffer binnen te tikken.

Een doodgeschokt Boro kon de score vanaf dat moment niet eens meer laag houden. Cole Palmer plukte de zak van Daniel Barlaser als Michael Carrick’s [Michael Carrick]hield vast aan het principe om van achteruit te spelen en dat zal ze vaker wel dan niet goed van pas komen. Je kunt het de meegereisde fans nauwelijks kwalijk nemen dat ze ervoor kozen om een voorsprong te nemen op de reis van 260 kilometer terug naar huis, maar de dappere zielen die bleven werden gecompenseerd voor hun problemen met het doelpunt van de avond, waarbij Rogers elegant de verre hoek van Djordje Petrovic binnenknikte.

Tegen die tijd hadden de bezoekers echter al de grootste nederlaag in een halve finale van de EFL Cup geleden. Conor Gallagher en Noni Madueke kwamen in actie in de tweede helft, vastbesloten om indruk te maken. De eerste reed naar de zijlijn om Palmer op te zetten voor zijn 11e van het seizoen, waarmee hij zijn mindere avond in de eerste helft goedmaakte. Madueke was veel doortastender dan Mudryk was geweest, briesde over rechts en rolde de bal in de benedenhoek.

Zulke vrije doelpunten zijn de afgelopen maanden niet vaak voorgekomen op dit veld, maar onder Pochettino wijzen de onderliggende statistieken, met name een gezond xG-totaal, op meer van zulke momenten als vanavond. Ze hebben er nog maar één nodig, waarschijnlijk in wat een geweldige test zou zijn tegen Liverpoolom het meest kritieke artikel in dit deel van Londen, zilverwerk, te bemachtigen.