Alejandro Garnacho redt blosjes van Erik ten Hag als Manchester United zich terugvecht en Aston Villa verdooft

Sinds de dag dat Alejandro Garnacho voor het eerst doorbrak in het elftal van Manchester United, heeft zijn aandrang om te schieten, ongeacht het moment, zowel geïnspireerd als verbijsterd. Hij was en is wat veelbelovende jonge vleugelspelers zouden moeten zijn — onbevreesd tot op het bot, volkomen onaangedaan door de momenten waarop het misgaat, zeker in de wetenschap dat het uiteindelijk wel zal klikken.

Dat gebeurde ook nadrukkelijk in de tweede helft op Old Trafford, toen de 19-jarige Erik ten Hag met een brace behoedde voor nog meer lastige vragen. Manchester United overhandigde Sir Jim Ratcliffe het perfecte kerstcadeau, de 3-2 overwinning waar de nieuwe minderheidseigenaar zo dol op is geweest in de jaren dat hij de club steunt. De marge van de overwinning op Aston Villa had nadrukkelijker kunnen zijn zonder de verspilling van velen in het rood, waaronder Garnacho en Rasmus Hojlund, wiens eerste doelpunt in de Premier League in meer dan 1000 minuten deze wedstrijd won. Op hun jonge leeftijd zou een zekere mate van spilzucht echter ingecalculeerd moeten worden. Eerlijk gezegd is United zo wanhopig op zoek naar doelpunten dat ze het zich nauwelijks kunnen veroorloven om kieskeurig te zijn over het aantal kansen dat een speler nodig heeft als hij uiteindelijk de bal in het net legt.

Dat de jonkies de redders zouden zijn, leek nauwelijks waarschijnlijk in de 48e minuut. Het script nam een bekende vorm aan. Een kwartier of zo van prima voetbal stond op het punt om teniet gedaan te worden door United’s neiging tot zelfverbranding aan de andere kant van het veld, twee zachte doelpunten in vijf minuten stuwden Villa naar de top van de Premier League. De tekortkomingen van de gastheren waren meer een kwestie van uitvoering dan van inspanning. Ze waren uitstekend in staat om het laatste derde doel te bereiken, maar slaagden er steeds weer in om passes verkeerd te verwerken, om een doodlopende weg in te slaan terwijl teamgenoten in een betere positie stonden.

Garnacho’s eerste doelpunt had in de 48e minuut moeten vallen in plaats van in de 59e, maar hij verpestte een vloeiende beweging over links door zich buitenspel te laten zetten. Dat was het verhaal van zijn eerste helft en die van United. In een veelbelovende positie gaf de Argentijn een pass op een paar meter van de goed geplaatste Hojlund. Toen de bal bij de Deen kwam, verraadde hij de tekenen van een man die vreesde dat zijn eerste doelpunt in de Premier League er nooit zou komen. Hij raakte de bal extra aan toen Bruno Fernandes delicate voorzet schreeuwde om een volley.

Dit is misschien wel wat een van Europa’s meest legendarische ploegen krijgt als ze hun team opbouwen rond veulens. Soms schieten ze precies de verkeerde kant op. Dat is bijvoorbeeld duidelijk te zien als je de schotgrafiek van Garnacho bekijkt. Maar al te vaak is hij eigenzinnig en schiet hij op pogingen met een lage waarde die hem niet geliefd zullen maken bij zijn veeleisende teamgenoten. Maar deze tiener komt op posities waar hij keepers vragen kan stellen. Sinds het begin van vorig seizoen heeft hij gemiddeld 3,74 schoten per 90 minuten Premier League, een score die hem net onder Erling Haaland en voor Harry Kane plaatst. Een herinnering, voor het geval je het nodig hebt, dat beide middenvelders van wereldklasse spelen in systemen die in de eerste plaats ontworpen zijn om schoten voor hen te krijgen. Ten Hag bouwt zijn team niet om ervoor te zorgen dat Garnacho zoveel mogelijk schoten kan nemen.

Op dit moment zou de prioriteit van de Nederlander waarschijnlijk moeten liggen bij het coachen van de meer wilde pogingen uit het spel van Garnacho, maar dat is een betere uitdaging voor het trainingsveld dan proberen iemand een eindproduct in te prenten. Hoe dan ook, daar was vanavond genoeg van … uiteindelijk. Na één keer buitenspel te hebben gestaan, maakte Garnacho niet nog een keer dezelfde fout toen Fernandes de bal hoog op het veld veroverde en Marcus Rashford doorschoof over links. Zijn lage terugspeelbal werd bij de achterste paal binnengekopt, waardoor de 440 minuten durende doelpuntendroogte net werd doorbroken toen deze langer dreigde te worden dan een album van Kamasi Washington.

De staart van Old Trafford ging omhoog en Fernandes, uitzonderlijk in United’s jacht op de overwinning, koos Garnacho uit op de rand van het strafschopgebied. Zijn schot werd afgeketst door Diego Carlos en ging voorbij Martinez. Plots kreeg dit nieuwe tijdperk op Old Trafford een vertrouwd tintje. De derde treffer van United leek onvermijdelijk en natuurlijk hadden de scriptschrijvers van de Premier League bepaald dat het nu tijd was voor Hojlund om in navolging van zijn teamgenoten hun lange droogte te doorbreken. Zijn gehaakte omhaal tegen de tweede paal was de juiste manier om het te doen. Andre Onana stormde het veld op om de 20-jarige doelverlegen speler te omhelzen.

Dat Hojlunds winnende treffer alle kenmerken droeg van Villa’s tweede treffer, zal Ten Hag niet ontgaan zijn, die weet hoe dicht hij bij grote problemen was voordat zijn jonge beloften de score opvoerden. In vijf minuten in de eerste helft herinnerde de ploeg van Unai Emery er op een gezonde manier aan hoe ver de staf van United achterloopt, met twee doelpunten die op maat gemaakt hadden kunnen worden door Austin MacPhee op Bodymoor Heath. Een vrije trap van John McGinn die iedereen ontging — inclusief een onhandige Onana — en de ongemarkeerde omhaal van Leander Dendoncker vanaf acht meter zijn niet het soort doelpunten dat een verdediging vol veteranen zou moeten toestaan. Op deze avond zorgden de jonge slimmeriken voor de redding van United. Dat zullen ze niet altijd doen.