Chelsea wordt met de neus op de feiten gedrukt nu Liverpool zegeviert en weer vijf punten voorsprong heeft in de Premier League

Een maand van relatieve vooruitgang grotendeels ongedaan gemaakt in 45 slechte minuten. Zelfs halverwege zijn eerste seizoen bij Chelsea wordt dat een maar al te bekend verhaal voor Mauricio Pochettino.

Het zou natuurlijk onredelijk zijn om te eisen dat Chelsea zo snel de stratosferische standaard zou bereiken die Liverpool bereikte op Anfield in een 4-1 overwinning die hun kussen van vijf punten aan de top van de Premier League herstelde. Concurrerend zijn tegen de besten van de besten is niet zo veel gevraagd van een groep spelers die tegen zulke hoge kosten is samengesteld. Te veel van dit soort resultaten en er zullen vragen worden gesteld aan de manager.

Die zouden wel eens onredelijk kunnen zijn. De onderliggende cijfers ondersteunen de pro-Pochettino zaak. Ze zijn het niet waard om verdisconteerd te worden, zelfs na deze afstraffing hebben de Blues een top-zes verschil zonder penalty’s (npxG). Als Nicolas Jackson, Armando Broja en Enzo Fernandez de kansen zouden omzetten die de afgelopen zes maanden hun kant op kwamen, zou deze ploeg misschien net zo hoog staan in de werkelijke tabel als in de xG-ranglijst.

Kijk naar genoeg optredens die zo passief zijn, zo chaotisch georganiseerd in de omschakeling en verstoken van enig samenspel in de laatste derde helft, en het is moeilijk om niet te concluderen dat de cijfers iets missen. Chelsea werd verscheurd door Liverpool op dezelfde manier als zoveel andere middenmoters. Dit had de uitstraling van wat het was, de leidende ploeg in de Premier League die een middenmoter brutaliseerde.

Aan de overkant van het veld kon de duur samengestelde ploeg van Chelsea nauwelijks een handschoen leggen tegen de tegenstander. Moises Caicedo blijft ondermaats, vanavond werd hij volkomen overdonderd door een centraal driemanschap waarvan de gecombineerde kosten nauwelijks hoger zijn dan die van één van de Blues middenvelders. Meer dan een miljard aan uitgaven en slechts één aanvaller, Christopher Nkunku, die zelfs maar vragen kan stellen aan Virgil van Dijk. Raheem Sterling lijkt een schaduw van de speler die hij was, Noni Madueke wordt in de schijnwerpers gezet lang voordat hij er klaar voor is.

Zonder de gebruikelijke verbijsterende afwerking van Darwin Nunez zou Chelsea in de rust al dood en begraven zijn geweest. Hij eindigde de eerste wedstrijd met 10 schoten op zijn naam, zes meer dan de tegenpartij. Wat opviel was de gemiste penalty, één van een recordaantal van vier keer dat hij het houtwerk raakte op één avond. Hij staat op 10 voor het seizoen. Niemand anders haalt er meer dan drie. De missers zullen de mening van velen kleuren, maar de Uruguayaan blijft in uitstekende scoringsposities komen. Dat zal vroeg of laat tot een emmer vol doelpunten leiden.

Zelfs als Nunez niet scoort, komt zijn zwaartekracht Liverpool goed van pas. Zijn krachtige loopacties langs de darmen van de Chelsea verdediging sleurden Thiago Silva en Benoit Badiashile met zich mee, waardoor er ruimte ontstond en Diogo Jota met een zware tik weg kon komen en toch door de centrale backs heen kon stormen om de bal naar huis te prikken.

Jota, Nunez en Luis Diaz speelden allemaal met de felheid van spelers die eerder op woensdag die tweet van Mohamed Salah hadden gezien. Niemand geeft zijn startplek op zonder te vechten. Hetzelfde geldt blijkbaar voor de rechtsbackpositie, waar Conor Bradley Jurgen Klopp – en zijn opvolger – ervan overtuigt dat Trent Alexander-Arnold gewoon als fulltime middenvelder moet spelen. Bradley verdedigde zijn flank goed en vloog de flank op toen de kans zich voordeed. Hij werd niet goed gevolgd door Raheem Sterling en stormde op doel af. Hij schoot de bal over Djordje Petrovic heen. Het was een treffer die Alexander-Arnold waardig was. Hij zou er goed aan hebben gedaan om net zo’n mooie voorzet te geven als Bradley voor Liverpool’s derde treffer, toen Dominik Szoboszlai zijn vijfde van het seizoen binnen tikte.

Chelsea zou erop kunnen wijzen hoe anders de wedstrijd zou zijn geweest als ze strafschoppen hadden gekregen toen Conor Gallagher in botsing kwam met Virgil van Dijk of toen Nkunku neerging kort nadat hij het net had gevonden, de laatste een bijzonder verbijsterende beslissing. Uiteindelijk hadden de officials met 35 minuten gespeeld bepaald dat de helft van de vier aanrakingen die de bezoekers in het strafschopgebied hadden gehad, duiken waren.

Pochettino’s drievoudige wissel in de rust maakte duidelijk hoe ontevreden hij was met zijn startopstelling. Aan de andere kant was Mykhailo Mudryk nooit van plan om het tij te keren. Op het veld waar hij een jaar geleden zo opwindend uit de startblokken kwam, typeerde hij de problemen die hem hebben geplaagd met slechts één aanraking. Met een explosieve uitval kwam hij het strafschopgebied binnen, maar zijn hersens stonden een paar meter achter zijn voeten die door elkaar liepen toen hij de bal over de lat tilde.

Nkunku bewees dat hij een maatje beter was dan zijn teamgenoten met een slimme afwerking nadat hij Van Dijk en Alexis Mac Allister had omzeild. Eindelijk had Chelsea een speler die het niveau van de tegenstander benaderde. In het tempo waarin ze dat de afgelopen 18 maanden hebben gedaan, zullen er nog veel meer pijnlijke trips naar Anfield volgen.