Spelers uit de Champions League om in de gaten te houden: Man United’s Alejandro Garnacho, Newcastle’s Kieran Trippier en meer

De Champions League groepsfase eindigt deze week met vier plaatsen in de knock-outrondes voor het grijpen en slechts vier wedstrijden waar niets op het spel staat. Hier zijn enkele spelers die ik in de gaten zal houden in de grootste wedstrijden:

1. Kieran Trippier, Newcastle

Als Newcastle een man nodig heeft om iets uit het niets te creëren — of het nu via een dode bal is of in open spel — in hun onontkoombare confrontatie met AC Milan op St. James’ Park, dan is er één man waar ze onvermijdelijk naar toe zullen gaan. Trippier is verreweg hun meest dodelijke schepper, de man die hem kansen biedt wanneer ze die het meest nodig hebben.

In de Premier League van dit seizoen heeft Anthony Gordon met 1,8 de op één na hoogste verwachte assists (xA) van de Magpies. Trippier heeft er 5.4. Bruno Guimaraes is nummer twee wat betreft gecreëerde kansen. Zijn 20 zijn veel minder dan de 45 van de rechtsback van Newcastle. Ook in de Champions League doet Eddie Howe een beroep op zijn rechtsback, die goed is voor meer dan een kwart van alle xA van zijn team in Europa en de competitie sinds het begin van vorig seizoen. Hij is misschien wel de enige speler in het team die, nadat hij halverwege het veld op volle snelheid overlappend het veld op is gerend, met voldoende precisie een pass kan geven om de sprintende Sean Longstaff te assisteren bij dit doelpunt tegen Paris Saint-Germain.

Weinig spelers kunnen dit soort passes vaak maken. Nog minder spelers kunnen dit doen terwijl ze hun vleugel robuust verdedigen. Dat is wat Newcastle heeft gekregen van Trippier sinds zijn komst van Atletico Madrid bijna twee jaar geleden. Tenminste, tot voor kort. De afgelopen week was een extreem zware week voor de international van Engeland, eerst verscheurd door Dwight McNeill en daarna door Son Heung-Min. Die vertoningen, waarin hij de tegenstander doelpunten in de schoot legde door directe fouten of door simpelweg geen antwoord te hebben op de loopacties van zijn vleugelspelers, voelen als een soort aberratie. In werkelijkheid zijn ze precies wat je zou verwachten van een 33-jarige die elke minuut had gespeeld in een reeks van acht wedstrijden in 36 dagen voordat hij werd teruggetrokken voor de laatste vier minuten van de Magpies’ vernedering in het Tottenham Hotspur Stadium.

In normale tijden zou Trippier die reis of de wedstrijd tegen Everton hebben gemist met het oog op de cruciale Champions League-wedstrijd van woensdag. Deze zomer kocht Newcastle zelfs een veelbelovende jonge rechtsback met Premier League-ervaring om de last van hun veteraan te verlichten. De blessurecrisis op Tyneside is echter zo ernstig dat Howe heeft geconcludeerd dat hij Valentino Livramento nodig heeft als linksback. Zoals Howe zondag al liet doorschemeren, is het in de beste tijden al moeilijk genoeg om je grootste aanvalswapen te laten vallen, laat staan als je voorin net zo licht bent als in de verdediging.

“Als ik veranderingen aanbreng, wil ik dat het team er beter van wordt”, zei de manager van Newcastle. “We hebben geen overvloed aan opties. Als (Trippier) elke week deel uitmaakt van je grootste aanvalsdreiging, is het heel moeilijk om hem te missen. Zelfs vandaag had hij zijn momenten met een aantal echt goede voorzetten, vooral in de tweede helft.”

Dat is de situatie waarin Newcastle zich bevindt als Rafael Leao naar de stad komt. Als de Milanese spits, die naar verwachting zijn hamstringproblemen te boven komt, maar half de speler is die hij op zijn beste dagen is, dan kunnen de zware benen van Trippier zijn ploeg een kans op de Champions League knock-outs kosten. Ook kan Howe moeilijk die ene speler aan de haak slaan die hij het liefst boven een late dode bal ziet staan met de hoop van Newcastle op het land. Diep ademhalen Kieran. Dit wordt een lange avond.

2. Yann Sommer, Inter

De kwalificatiewedstrijden in Groep D zijn misschien al gespeeld, maar het San Siro zal nog steeds gastheer zijn van een van de meest intrigerende gevechten van de laatste ronde als Inter en Real Sociedad strijden om de eerste plaats. We weten alles wat we moeten weten over de eerste, die waarschijnlijk niet naar Wembley zal gaan, maar een team dat bij uitstek in staat is om een neus of twee te laten bloeden met hun woeste aanval. De mogelijkheden voor de verslagen finalist van vorig jaar lijken echter veel gevarieerder. Net als 12 maanden geleden lijkt het Champions League-veld één waarschijnlijke kampioen te hebben (hoewel de recente wankelingen van Manchester City je wel aan het denken zetten) en een heleboel kanshebbers met gebreken.

Inter kwam vorig jaar door een gunstige loting dankzij de heldendaden van hun keeper. Waarom zou je dat niet nog eens doen? Yann Sommer was niet bepaald de meest aansprekende naam waarmee ze Andre Onana hadden kunnen vervangen, maar de 34-jarige heeft vorig seizoen in Europa een aantal prestaties geleverd die vergelijkbaar zijn met die van zijn voorganger, met name een briljante redding toen Inter eerder deze maand Napoli met één doelpunt voorstond.

Zoals Francesco Porzio opmerkte na de overwinning op Napoli, Inter’s huwelijk met hun nieuwe schotstopper was er een van gemak, de €4 miljoen die ze aan hem uitgaven betekende dat het geld van Onana niet alleen kon worden gebruikt voor een vervangende doelman, maar ook voor Benjamin Pavard. Sommer heeft de uitstraling van een slimme pick-up, afgezien van een fout bij Sassuolo, heeft hij uitgeblonken en verdient nu al vergelijkingen met Samir Handanovic en lovende woorden van een andere grote Inter-doelman in Walter Zenga.

De cijfers zien er veelbelovend uit, de reddingsratio is misschien geen perfecte statistiek, maar het kan geen kwaad om 83,9 procent van de schoten die je te verwerken krijgt te redden en 2,6 doelpunten meer te voorkomen dit seizoen in de Serie A en de Champions League dan van een gemiddelde keeper wordt verwacht. De schotgrafiek hierboven wijst op een speler die gewoon alle pogingen verwerkt die hij zou moeten doen, met daarnaast een paar topreddingen. Zo’n speler kan zeer waardevol zijn in de laatste fases van deze competitie, vooral als hij ook nog eens Sommers record in penalty shootouts heeft.

3. Mats Hummels, Borussia Dortmund

Wees stil, mensen, maar woensdag brengt een almachtige feestelijke traktatie voor jou en de jouwen. Waar je ooit je Champions League team van de week kreeg — prozaïsch, soms overladen met spelers die de auteur zag in de wedstrijden van dinsdag — zal deze keer het team van de groepsfase op je internet belanden, klaar om over uit te razen. Zonder de verrassing te willen verpesten is het veilig om te zeggen dat, tenzij hij helemaal doordraait en de bal in zijn eigen net steekt, Mats Hummels een slot is voor die specifieke selectie.

Weinigen zagen Borussia Dortmund immers als de grootste kanshebbers om uit de groep des doods te ontsnappen. Nog minder mensen zouden hebben gezegd dat ze de eerste plaats zouden bemachtigen door op de laatste speeldag gelijk te spelen met PSG. Zou iemand van die happy few hebben gezegd “en Dortmund zal dit allemaal doen omdat ze een van de beste verdedigingen van de competitie hebben”? Dortmund, dat in de Bundesliga lukraak tegendoelpunten incasseert, heeft Leao, Alexander Isak, Kylian Mbappe en de rest tot drie doelpunten beperkt in vijf wedstrijden.

Dortmund houdt andere teams niet op afstand door ze nooit aan de bal te laten, sterker nog, ze hebben maar 44 procent van de bal. Wat de ploeg van Edin Terzic op briljante wijze doet, is actief verdedigen: zich vrijmaken, luchtaanvallen winnen en schoten blokkeren. Het is niet per se het soort verdediging dat Champions League-winnaars doen, maar gezien de tegenstand lijkt het eerlijk om vragen over de effectiviteit op de lange termijn uit het raam te gooien. Het hart van de uitmuntende verdediging van Dortmund is Hummels, een speler die in de Bundesliga alom kan worden bekritiseerd voor een onhandige rode kaart, maar die tot leven komt op de grote avonden.

De 34-jarige leidt het toernooi met een behoorlijke marge in tackles, ongetwijfeld een onvolmaakte statistiek, maar wel een die je een idee geeft waarom Dortmund zo goed verdedigt. Hun centrale verdediger laat zich gelden in de gevaarlijke gebieden, zijn 10 onderscheppingen worden overtroffen door slechts twee spelers in de competitie, waarvan er één zijn verdedigingsstatistieken heeft zien stijgen door twee keer tegen Manchester City te mogen spelen. Slechts drie centrale verdedigers hebben meer balherinneringen gemaakt, slechts één heeft meer dan 50 duels meegedaan en er meer gewonnen dan Hummels met 71,4%. Dit is ouderwets verdedigen, het soort dat de aanval van PSG op afstand kan houden op de belangrijkste avond van hun seizoen.

4. Alejandro Garnacho, Manchester United

Misschien zullen Galatasaray en Kopenhagen zichzelf saboteren, misschien zal Thomas Tuchel geneigd zijn om zijn sterren rust te geven en dan, het meest opmerkelijke van allemaal, kan Manchester United misschien verstandig genoeg presteren om een toptegenstander te verslaan. Het zal niet veel uitmaken. Op hun huidige koers doen de mannen van Erik ten Hag het goed als ze een vernedering alleen maar uitstellen tot de volgende week. Het is allang tijd voor een verbouwing die United weghaalt bij deze vitale ploeg. Het is tijd om uit te vinden wat de jonkies op Old Trafford kunnen bieden als ze de teugels in handen krijgen, idealiter voordat de slechtste kwaliteiten van de kleedkamer op hen kunnen overslaan.

United heeft er in ieder geval één die het waard is om lang naar te kijken. Tot nu toe heeft hij misschien veel jeugdig talent verloren, maar Garnacho bewijst steeds meer dat hij een veelbelovende jonge aanvaller is. Hij heeft met grote afstand de meeste schoten per 90 minuten van iedereen in dit team: 3,7 in de Premier League en Champions League. Die zijn niet allemaal zo spectaculair als zijn doelpunt van de maand in november, zijn onvergetelijke kopbal tegen Everton, en op zijn slechtst is de 19-jarige meer een bedreiging voor supporters achter het doel dan voor de man tussen de sticks.

Dat is echter een aanzienlijk betere toepassing van de jeugdige inzet dan een speler die niet in schietpositie komt. Het is veel makkelijker om de slechte schoten uit Garnacho te coachen dan om schoten in hem te coachen. Ten Hag wil misschien dat cluster van pogingen van buiten het strafschopgebied ontmoedigen, maar zelfs die brengen een uitdaging voor verdedigers met zich mee, de mogelijkheid dat als ze Garnacho gewoon uit de weg gaan zitten, hij er een in de hoek kan knikken en ze voor schut kan zetten. En dan zijn er nog die vanaf totaal gunstigere plekken naar de linkerhoek van de penaltystip. Dat hij daar al zo vroeg in zijn carrière regelmatig kan komen, belooft veel goeds.

Garnacho schiet wanneer hij moet dribbelen, geeft voor wanneer hij moet aanleggen, mist wanneer hij moet scoren. Dat is allemaal prima, gezien zijn leeftijd; het belangrijkste is dat hij op de plekken komt waar hij de wedstrijd kan beïnvloeden. Hij moet in staat worden gesteld om dat vaker te doen, zelfs als dat een wilde avond tegen Bayern München betekent. United gaat dit of volgend seizoen de Champions League niet winnen. Ze moeten meerdere jaren vooruit plannen en dat betekent uitvinden of Garnacho kan uitgroeien tot een speler die een steunpilaar kan zijn in een team dat uiteindelijk meedoet op het allerhoogste niveau.

5. Mehdi Taremi, Porto

De afgelopen seizoenen was Taremi een van de meest effectieve aanvallers in het Europese voetbal. Zijn eerste drie seizoenen brachten hem 58 competitiedoelpunten met indrukwekkende onderliggende statistieken om de vele gegadigden die Porto omcirkelden te overtuigen dat hij een nuttige optie voor de korte termijn zou kunnen zijn. In elke campagne maakte hij gemiddeld meer dan drie schoten per 90, terwijl zijn verwachte doelpunten zonder strafschoppen (npxG) 0,53, 0,57 en 0,48 bedroegen.

Dat vertaalde zich zelfs naar de Champions League waar hij vijf doelpunten (waarvan twee penalty’s) maakte in de aanloop naar de laatste 16. Tot nu toe houdt Taremi’s Europese vorm in de groepsfase nog net stand, maar in de competitie is het beeld veel zorgwekkender. Hij haalt nu een gemiddelde van slechts 0,17 npxG en 1,25 schoten per 90 minuten. Een terugval in output is normaal voor een 31-jarige. Voor sommigen is dat duizelingwekkender dan voor anderen.

Zal dit iets uitmaken voor Porto als ze woensdag tegen Shakhtar Donetsk spelen, een punt genoeg om door te gaan naar de knock-outrondes? Misschien niet, Evanilson is in vorm als hij speelt en Pepe en vooral Galeno vormen een echte dreiging vanaf de flanken. Voor de ploeg van Sergio Conceicao zou het echter een stuk makkelijker zijn als hun belangrijkste bron van doelpunten deze week zou bewijzen dat hij op een dipje is gestuit in plaats van op een muur.