Man United loopt tegen dezelfde oude problemen aan onder Glazers, maar een blik op Newcastle laat zien wat er nodig is om ze op te lossen

Het is tijd voor een gesprek. Ik ben door en door Manchester United fan, maar het is tijd om eerlijk te zijn — het wordt niet snel beter.

Man United is de soep van de dag, iedereen denkt aan ze. De beroemde club uit Manchester is door iedereen ontleed.

De echte realiteit is dat, helaas voor mij en gelukkig voor sommigen, de club geen serieus instituut is. Dat zijn ze al een tijdje niet meer. De successen van Sir Alex Ferguson onder de huidige eigenaar hebben de barsten weggeschilderd, maar de afgelopen tien jaar heb je het gebrek aan een samenhangend plan kunnen zien en de kale botten blootgelegd. Het huis dat Sir Alex heeft gebouwd, ziet er niet meer uit zoals vroeger.

Een heleboel niets

Op het veld is het een puinhoop en Erik ten Hag lijkt een omhulsel van zichzelf, zoals elke manager voor hem — David Moyes, Louis van Gaal, José Mourinho, Ole Gunnar Solskjaer — verschillende managers die uiteindelijk verloren raakten in de puinhoop die Man United is. Ten Hag’s opmerkingen over de speelstijl na Man City waren alarmerend. Het is een teken aan de wand en hij helpt zichzelf niet, vooral met de spelersselectie en de tactiek. Het ziet er afschuwelijk uit.

Ten Hag heeft een ton aan geld slecht besteed. Antony (op en naast het veld) en Mason Mount zijn daar voorbeelden van. Man United had een rechtervleugelspeler nodig en er waren opties, maar om 95 miljoen euro uit te geven aan Antony, hadden de alarmbellen moeten gaan rinkelen.

Mount had het goed gedaan bij Chelsea, maar raakte uit vorm. Zijn positie is meestal waar Bruno Fernandes momenteel speelt. Dat is 55 miljoen pond voor een positie die al bezet was.

Waar er opvallende gaten zijn, is er geen slim gebruik van fondsen geweest. Ten Hag koos ervoor om de volledige verantwoordelijkheid te hebben voor het kopen van spelers (wat nog een aanklacht is tegen de cluborganisatie) en in deze tijd waarin clubs goed doordachte transferstructuren hebben, was het niet de beste zet om hem vrij spel te geven. Vergeet niet — Ralf Rangnick en Louis van Gaal heeft hem wel gewaarschuwd voordat hij de baan aannam.

Het is een vicieuze cirkel bij Man United. Het is Groundhog Day. Een manager komt binnen met ideeën om het op te lossen. Ze krijgen een pot met geld en voor je het weet, na twee of drie jaar, verliezen ze met 3-0, 4-0, 7-0. Het gerommel wordt gebrul en het is aan de muur geschreven. Het gerommel wordt gebrul en het is duidelijk. Managers en spelers moeten de schuld op zich nemen, want het is hun taak om te presteren.

Een ramp buiten het veld en hoe op te lossen

Buiten het veld is het een nog grotere puinhoop. INEOS, Qatar, de Glazers praten nooit buiten journalisten die dicht bij de club staan. Het wordt aan je verbeelding en hoop overgelaten wat er verder gaat gebeuren. De schulden van de club zijn een doorn in het oog, het stadion heeft werk nodig, de tenues zijn te strak. Elke dag is het een ander verhaal en voorbeeld van hoe je een voetbalclub niet moet runnen. Het is net als dat militaire adagium — goede planning en voorbereiding voorkomt slechte prestaties.

Newcastle dat deze week Man United met 3-0 versloeg in de Carabao Cup is een enorme indicator van waar het staat en wat er nodig is om terug te keren. Voorafgaand aan Mike Ashley zag Newcastle zichzelf onder John Hall en daarna Freddy Shepherd, zonder trofeeën maar met wisselend succes. Newcastle is een trotse club met die-hard fans en St. James’ Park is een moeilijke plek om te spelen — vraag maar aan PSG.

Maar blijf bij me. Onder Mike Ashley werd het leven voor Newcastle heel snel uitzichtloos. In 14 jaar tijd veranderde hij van held in schurk. Ze degradeerden twee keer, onlangs nog in 2016-2017, en ze waren bijna weer gedegradeerd, gered door Eddie Howe en zijn heldendaden.

Dus hoe komen we van Man United naar Geordie Shore? Ik hoop dat je het met me eens bent. We gaan ter zake komen.

PIF heeft uiteindelijk Newcastle overgenomen. Ze hebben geen spectaculaire aankopen gedaan, alleen maar spelers die hard werken. Ze vonden samenhang en Newcastle belandde in de Champions League en gaat nu naar Old Trafford om een feestje te bouwen met een sterk gerouleerde ploeg.

Dus hoe is het team dat stuurloos was onder Ashley hier gekomen? Care. Ze hebben eigenaren die slimme mensen hebben ingehuurd en dat is te zien. Darren Eales werd ingehuurd van Atlanta United, Dan Ashworth is hun sportief directeur, Amanda Staveley is er, Peter Silverstone is hun commercieel directeur. Dit zijn geen namen die de meeste fans kennen, maar ze behoren tot de besten in hun vak en hebben een richting en plan voor Newcastle en dat is te zien op en naast het veld met zo’n snelle ommekeer.

Dus als je kijkt naar Man United, zij hebben John Murtough en Richard Arnold als hun sportief directeur en CEO. Het lijken aardige mensen, maar zijn het ook echte naaldverplaatsers? Gebaseerd op wat Man United heeft laten zien, is er nog veel te wensen over.

Je kunt als Man United fan snobistisch zijn, maar er zijn genoeg voorbeelden van goed geleide clubs — Tony Bloom en Brighton, V Sports en Aston Villa. Hoewel die clubs niet te vergelijken zijn met Man United, hebben ze laten zien dat ze structuur hebben en dat ze door vast te houden aan een plan enorm zijn gegroeid. Ze spelen allebei in Europa, Aston Villa heeft thuis 11 overwinningen op rij behaald en Brighton speelt prachtig voetbal en beschikt over veel jong talent.

David Weir, technisch directeur van Brighton, vertelde Training Ground Goeroe,,Mensen (in het voetbal) willen vaak snel succes en dat is begrijpelijk. Mensen willen vaak gewoon winnen en het maakt ze niet uit hoe ze dat bereiken. Het hebben van een langetermijnplan en -visie, iets waar ze zich aan houden en niet op reageren als het op de korte termijn misschien niet zo goed gaat, sprak me erg aan, omdat ik bij een club wil werken waar ik de kans krijg om iets op te bouwen.

“We weten min of meer waar we naar op zoek zijn, of dat nu coaches of spelers zijn. Toen Graham (Potter) vertrok, hadden we dat niet verwacht en moesten we reageren. Maar toen we een nieuwe hoofdcoach kozen, deden we dat binnen onze parameters in termen van wat we wilden en wat we belangrijk vonden. Hoewel Graham en Roberto (De Zerbi) verschillend zijn, hebben ze vergelijkbare kenmerken — in termen van hoe ze willen spelen, als coaches en ontwikkelaars, bereid zijn om jonge spelers in te zetten.”

Dus waarom kan United het niet? Liverpool heeft Jörg Schmadtke binnengehaald en opnieuw vormgegeven, Arsenal heeft structuur en een formule gevonden die hen aan het spinnen heeft gebracht, Man City is de gouden standaard in het voetbal. In 2012 namen ze Ferran Soriano aan als hun CEO en Txiki Begiristain als hun directeur voetbal. Daarmee legden ze een plan en een overgang voor Pep Guardiola vast toen ze hem in 2016 aannamen.

Totdat de familie Glazer er echt om geeft, de besten in het vak inhuurt en structuur aanbrengt, blijft het hetzelfde liedje en dezelfde dans.

Geld naar het probleem gooien, spelers houden die verkocht hadden moeten worden terwijl iedereen de manager en de spelers de schuld geeft.

“Bij al mijn clubs heb ik het gedaan en ook vorig jaar hier, maar op dit moment staan we er slecht voor”, zei Ten Hag na het verlies van Newcastle.

De manager heeft wel een rol, maar die is groter dan Nino Brown.

Vissen rotten vanaf hun kop naar beneden.

Totdat er verandering komt aan de top, zal Man United een relikwie blijven zoals het Lee Plaza Hotel in Detroit — een ooit prachtig gebouw dat wegrot en wegkwijnt.