Mikel Arteta over Arsenal’s verdediging tegen Man City: ‘De liefde voor verdedigen die we nodig hebben zat in elke speler’

LONDEN — In de vierde minuut van deze spannende, intrigerende wedstrijd die eindigde in zo’n overweldigend tumult, verkeek David Raya zich op een pass die recht op de tegenstander afging, niet voor het eerst deze week. Uit de corner die volgde, deed Declan Rice net genoeg op de lijn om een schot van Josko Gvardiol uit het doel te houden. Nathan Ake haakte net naast in het tumult dat volgde.

Je kon aanvoelen waar deze wedstrijd heen zou gaan. Arsenal had zich opgewerkt voor hun grootste test van het seizoen. Hun gretigheid zou hun ondergang worden, want City bad op de fouten die onvermijdelijk zouden komen. In plaats daarvan leverde dit team een prestatie van zo’n autoriteit en kalmte dat de enige reactie die Erling Haaland kon opbrengen woede was bij het laatste fluitsignaal.

Hij was in tijden niet dichter bij de actie geweest. Voor de tweede keer in zijn Premier League-carrière was de meest verwoestende spits van het wereldvoetbal schotloos. Hij kwam niet verder dan een bijna-misser toen Raya naar een voorzet van links knikte. Hij was niet de enige die geen verandering kreeg in een ploeg die zondag in het Emirates Stadium nog nooit een doelpuntloze wedstrijd had gespeeld dit seizoen.

City zou deze wedstrijd eindigen met vier schoten, het minste dat ze in een Premier League-wedstrijd onder Pep Guardiola hebben geregistreerd. Dit seizoen heeft alleen Wolverhampton Wanderers een lager aantal in een wedstrijd in de Premier League. Zoals je misschien hebt gemerkt, kwamen twee van die pogingen in de beginfase van de wedstrijd. Gedurende 85 minuten plus toegevoegde tijd had City twee schoten, beide van Julian Alvarez, samen goed voor 0.16 xG. Vanaf de 58e minuut, niets. Dat was de optelsom van 100 aanrakingen in de laatste derde helft, 49 afgewerkte passes en allerlei gedraai en getrek.

De verdediging van Arsenal gaf geen krimp en bracht zichzelf in de positie om hun eerste competitiezege op de landskampioen te boeken sinds december 2015.

“De liefde voor verdedigen die we nodig hebben zat in elke speler,” zei een jubelende Arteta. Met Phil Foden en Alvarez in het veld hoopte Pep Guardiola de Gunners te kunnen overweldigen in de centrale ruimtes. In plaats daarvan liepen ze tegen een muur in de vorm van Declan Rice op. Dit was het prototype van de 105 miljoen pond-prestatie op het grootste podium. De international van Engeland was de zwaartekracht in het midden van het veld. De bal leek hem gewoon te vinden, wat City ook wilde.

Ga over of om Rice heen en het werd er niet makkelijker op. Gabriel Magalhaes is nog geen 50-50 tegengekomen waar hij zich niet doorheen donderde. Het is de perfecte mix voor de sereniteit van William Saliba. Toen hij in de eerste minuut boven Haaland uitstak, brulde de Emiraten. Hij leek volkomen onverschillig. Zelfs op negen tenen – hij heeft zich teruggetrokken uit de Franse selectie vanwege een slepende maar kleine kwestie – had hij de wedstrijd aan zijn voeten.

“Je kunt niets geven tegen dit team en ze kunnen nog steeds verdienen omdat ze van topkwaliteit zijn,” voegde Arteta eraan toe. “Maar we hebben daar veel over gesproken. Het is stressvol omdat ze constant veranderen en je je moet aanpassen en ze bedreigen je op verschillende gebieden.

“Je moet je echt heel erg bewust zijn van wat ze doen om te proberen het op elkaar af te stemmen en je moet geduldig zijn in bepaalde situaties.”

Dat geduld kon af en toe woedend maken in het Emirates Stadium. Na die onrustige voorzet en een moment waarop Alvarez zijn uittrap blokkeerde en de bal bijna in het net deed belanden, zorgde Raya’s bereidheid om bij balbezit te blijven voor gemor van het publiek. De uitgeleende Brentford-speler, die driemaal op rij won van City, liet zich niet van de wijs brengen.

“Het is mijn schuld, helemaal mijn schuld,” zei Arteta. “(Het publiek) mag me uitjouwen. Ik vroeg hem om dat te doen. Vooral tegen dit team begin je andere dingen te doen en kom je in grote, grote, grote problemen. Hij was uitstekend, de manier waarop hij het strafschopgebied domineerde, de manier waarop hij voorzetten gaf in set pieces.

“Hij heeft grote ballen. Het publiek gaat zo tekeer, andere spelers beginnen ballen overal naartoe te schoppen. Ik zei tegen hem: zorg dat je dat niet doet. Hij deed het niet en aan het einde werd hij beloond.”

Ondanks alle uitmuntendheid van Arsenal achterin, zetten ze deze wedstrijd nauwelijks in vuur en vlam. Toen het schamele aantal schoten van City aan Guardiola werd voorgelegd, vroeg hij al snel hoeveel zijn tegenstander er had gehad. Twaalf, maar met een gecombineerde 0,41 xG moest Ederson heldendaden verrichten tussen de sticks.

“Het is wat het is”, zei de City-baas, “Het was een spannende wedstrijd. In voetbal gebeurt dat. Zij deden alles, maar voetbal op dit niveau, de details, marges en kwaliteit maken het verschil.”

Gezien al hun kwaliteit aan de andere kant was het misschien wel toepasselijk dat een Arsenal-verdediger voor het uitmuntende moment zorgde dat de wedstrijd in het voordeel van de gastheren deed kantelen. Takehiro Tomiyasu, ingebracht om de dreiging van invaller Jeremy Doku af te wenden, zag een opening buiten het strafschopgebied en stormde naar voren. Hij draaide de lange pass van Thomas Partey in de voeten van Kai Havertz. Met zijn rug naar het doel speelde de Duitser Gabriel Martinelli aan, wiens schot rakelings langs Nathan Ake en voorbij Ederson kaatste.

Met nog 10 minuten te gaan, inclusief toegevoegde tijd, leek de aanval op het Arsenal-doel onvermijdelijk. Het kwam er niet van, Arteta’s spelers hielden het “beste team ter wereld” op afstand. City kreeg niet eens een kans. Dit team heeft misschien nog nooit een betere defensieve prestatie geleverd.