Champions League-team van de week: Rasmus Hojlund, Jude Bellingham, Dan Burn leiden selectie op speeldag 2

Twee wedstrijden minder in de Champions League groepsfase en een spannende week met schokkende nederlagen voor Paris Saint-Germain, Arsenal en Manchester United. Hier is onze selectie van de beste spelers van de afgelopen twee dagen met ons Champions League Matchday 2-team van de week.

GK: Brice Samba, Lens

Het was de verdienste van degenen die voor Samba stonden dat Arsenal, zo territoriaal dominant zelfs in hun 2-1 nederlaag, de keeper slechts vijf keer op de proef kon stellen. Maar toen er een beroep op hem werd gedaan, leverde Samba het soort prestatie dat verklaart waarom hij één van de 10 genomineerden was voor de Yashin Trofee, die wordt uitgereikt aan de beste schotstopper ter wereld. Vooral zijn afbuiging van het lage schot van Takehiro Tomiyasu zal lang in het geheugen gegrift blijven; het weerspiegelde een speler die de grondbeginselen perfect beheerste. Bij elke gelegenheid zette hij zijn volle lichaamsgewicht (of zoveel mogelijk) achter de bal en maakte hij gezaghebbende reddingen in plaats van nerveuze duwtjes en stoten. Niet voor niets omschreef Declan Rice het optreden van Samba als “verbluffend”. Het is het perfecte adjectief.

RB: Jordan Teze, PSV Eindhoven

Zijn op het laatste nippertje gescoorde gelijkmaker mag dan de krantenkoppen hebben gehaald in het Phillips Stadion, maar Teze typeerde de onbevreesdheid waarmee PSV deze wedstrijd benadert en eindigde de wedstrijd met meer aanrakingen in het strafschopgebied van Sevilla dan in zijn eigen strafschopgebied. Zijn vier gecreëerde kansen waren evenveel als welke speler dan ook op dinsdagavond. Het bombardement op de rechtsback opende mogelijkheden voor Johan Bakayoko om zijn dubieuze maar spannende beslissingen te tonen.

Zoals velen in de PSV-achterhoede waren er momenten waarop Teze iets te gemakkelijk voorbij gedribbeld kon worden. Zijn manager zou echter opmerken dat zijn systeem veel van de verdediging vraagt.

“Sevilla is een heel goed en slim team, maar toch hebben we voorkomen dat ze veel kansen creëerden”, zei Peter Bosz. “We hebben een aanvallende speelstijl en dat is lastig voor onze achterhoede. Ik denk dat ze het goed hebben gedaan.”

CB: Jules Kounde, Barcelona

Als je meer een fan bent van verpletterende tackles en met de rug tegen de muur verdedigen, dan zou jouw moment van Matchday 2 wel eens kunnen hebben plaatsgevonden in het Estadio Dragao, waar een gewoonweg sensationele tackle van Kounde Pepe onthield van wat zeker de gelijkmaker van Porto leek te zijn. Het was zo’n sliding waarvan je jezelf overtuigt dat het een overtreding moet zijn, een penalty en waarschijnlijk ook nog een rode kaart, de Fransman had de bal nooit kunnen pakken, toch? In plaats daarvan hielp Kounde Barcelona op weg naar de eerste grote uitoverwinning in deze competitie sinds drie jaar, een overwinning die betekent dat ze zeker naar de laatste 16 gaan. Dat hij ook nog eens 10 vrije lopen maakte, maakte zijn zaak alleen maar sterker.

CB: Alessandro Bastoni, Inter

Bastoni begon dinsdagavond sterk in het San Siro. Hij herstelde zich knap toen Angel Di Maria hem leek te hebben omspeeld op weg naar het strafschopgebied en de jongeling kreeg vanaf dat moment alleen maar meer autoriteit toen Inter Benfica op afstand hield. De 24-jarige blinkt niet alleen uit in het uitbannen van gevaar buiten zijn strafschopgebied, wat hem een voorsprong gaf op de eveneens indrukwekkende Benjamin Pavard en Francesco Acerbi was het werk dat hij deed op de helft van de tegenstander.

Het was vaak de centrale verdediger die de pogingen van Benfica om de bal weg te werken oppikte, de bal naar voren bracht en een keurige pass naar een teamgenoot speelde. Als de gelegenheid erom vroeg, kon hij zelfs tot in het strafschopgebied gaan. Zijn slimme voorzet in de 53e minuut vroeg om meer dan Denzel Dumfries leverde.

LB: Dan Burn, Newcastle

Zoals het geval was met Teze hierboven, probeer ik jullie er wanhopig van te overtuigen dat ik niet alleen de full back heb gekozen die scoorde. Hoe hoog de sprong van de voormalige Yeovil-man over Milan Skriniar ook was, het was de manier waarop Burn zich opdrong aan Ousmane Dembele. Gedurende 45 minuten slaagde een van de koningen van het Europese voetbal er niet één keer in om zijn imposante tegenstander te verslaan, die verdedigde met de energie en passie van een jeugdfan die opkomt voor een van de mooiste momenten uit zijn carrière… tot nu toe tenminste.

CM: Kaan Ayhan, Galatasaray

Een strijdlustig optreden van de 28-jarige man kenmerkte de eerste overwinning van Galatasaray op Manchester United, waar ze weigerden zich te laten tegenhouden door de tegendoelpunten die ze tegen kregen en waar met name Kaan Ayhan er werk van maakte om elke losse bal of misplaatste pass eerder te vinden dan iemand in het rood. Simpel gezegd, middenvelders met zoveel ervaring als Casemiro en Mason Mount zouden niet opgewassen moeten zijn tegen de stuiterende bal van Christian Eriksen op een veilige, maar inspiratieloze plek.

Ayhan eindigde de wedstrijd met negen van de 11 gewonnen duels, waaronder alle drie zijn antennes, vier onderscheppingen, evenveel vrije trappen en 10 balherinneringen. In een wedstrijd waarin te veel tegenstanders dat beetje oomph leken te missen, liet de international van Turkije ze het nakijken.

CM: Ramiz Zerrouki, Feyenoord

Zelfs in de nederlaag leek Feyenoord een serieuze Europese ploeg, eentje waarbij je in het voorjaar zou kunnen opkijken om te ontdekken dat de Nederlandse kampioenen de kwartfinale hebben verpletterd. Spelers met de elegantie van Zerrouki zouden dat podium zeker sieren. Zijn glorieuze schijnbewegingen en zijn nootmuskaat lieten Samuel Lino voor gek staan.

RW: Brais Mendez, Real Sociedad

Je zou kunnen pleiten voor elk van de voorste vier in de 2-0 overwinning op Salzburg op dinsdagavond, een indrukwekkend resultaat op een reis die de afgelopen jaren lastiger is gebleken dan je zou verwachten. De manier waarop Mikel Oyarzabal en Takefusa Kubo over het veld zwierven, naar rechts dreven om de ruimte achter Aleksa Terzic te benutten, getuigde van een indrukwekkend tactisch inzicht bij Imanol Alguacil.

Uiteindelijk is het Mendez, maker van de eerste en scorer van de tweede, die de hoofdrol krijgt. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de intelligente manier waarop hij de counter leidde van waaruit hij toesloeg, voortdurend vormend om Kubo te passeren en de verdediging naar de Japanse spits toe te trekken totdat hij in de positie was om de trekker over te halen.

CAM: Jude Bellingham, Real Madrid

Het heeft niet veel zin meer om er omheen te draaien: is Bellingham nu al een van de allerbeste spelers ter wereld? Om dat te bewijzen moet hij kunnen zeggen dat hij een wedstrijd op topniveau bij de lurven heeft gepakt, dat hij heeft gepresteerd wanneer zijn ploeg hem het hardst nodig had, dat hij een breed scala aan vaardigheden heeft laten zien en de meedogenloze wil om te winnen.

Met andere woorden, als Napoli met 1-0 voorstond in een stuiterend Stadio Diego Armando Maradona, moest hij stalen zenuwen tonen om op het juiste moment de juiste pass te geven, zodat Vinicius Junior Madrid op gelijke hoogte kon brengen. Vervolgens moet hij vijf verdedigers zien te ontwijken om de bal vervolgens in het net te schieten. Daarna wil je natuurlijk een speler zien die het tempo dicteert en weet wanneer hij zijn voorwaartsen op de counter moet inzetten.

Dat is vrij normaal voor Bellingham in de kleuren van Real Madrid. Als hij nu al niet een van de beste spelers ter wereld is, dan is het eerder een kwestie van wanneer dan of.

LW: Bruma, Braga

Je moet wel heel veel Champions League-voetbal kijken om een beter doelpunt te vinden dan Bruma’s gelijkmaker in Braga’s spannende comeback na een achterstand van twee doelpunten om de harten van Union Berlin te breken. Het is een van die zeldzame treffers die bijna wordt versterkt door spoilers; als je weet dat er iets spectaculairs staat te gebeuren, denk je dat de corner vanaf de linkerkant naar de rand van het strafschopgebied op het punt staat om met een volley naar huis te worden gedonderd. Ricardo Horta wil precies dat doen, maar als een verdediger op hem afkomt, tikt hij de bal naar Bruma, die de tijd heeft om zich voor te bereiden en zijn zwaai te nemen, waarbij hij zijn houding vasthoudt zoals Rory McIlroy die een driver over de fairway gooit bij Marco Simone. Esthetische perfectie.

ST: Rasmus Hojlund, Manchester United

Te midden van de somberheid op Old Trafford straalt Hojlund des te meer. Zijn prestatie in de nederlaag tegen Galatasaray was die van een complete spits: hij kan de bal in de kanalen jagen, zich met zijn kracht op verdedigers laten gelden of de nabranders gebruiken en ze in zijn stof achterlaten. Dat was al duidelijk toen hij bij Atalanta vertrok, maar misschien werd de kalmte die hij naar Manchester United zou brengen nog wel onderschat, zoals bleek toen hij Sacha Boey naar de Etihad stuurde met een snelle schijnbeweging gevolgd door een heipaal.

Hojlund is altijd aan het gokken en sprint in de richting van elke bal die in het strafschopgebied zou kunnen vallen. Kijk maar eens naar zijn sprint om Davinson Sanchez voor te zijn en de voorzet van Rashford op te vangen. Als anderen aan de kant van United net zo fel zouden zijn, zou Erik ten Hag misschien niet in het gat zitten waarin hij zich bevindt.